تأثیر تغذیه سطوح مختلف پروتئین و ترئونین بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم مرغ و پاسخ های ایمونولوژیک مرغ های تخم گذار

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر تغذیه سطوح مختلف پروتئین و ترئونین بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و پاسخ های ایمونولوژیک مرغان تخم گذار، به صورت یک آزمایش فاکتوریل، بر پایه طرح کاملاً تصادفی پایه ریزی و در مدت زمان 70 روز اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه شامل سه سطح پروتئین خام (100، 95 و 90 درصد توصیه راهنمای پرورش های-لاین w36) و سه سطح ترئونین (100، 110 و 120 درصد توصیه راهنمای پرورش های-لاین w36) بود. بدین منظور 180 قطعه مرغ تخم گذار لگهورن سویه های-لاین (w36) در سن 48 هفتگی به صورت تصادفی بین 9 تیمار آزمایشی متشکل از 4 تکرار و 5 قطعه مرغ در هر تکرار توزیع گردید. در طول مدت آزمایش آب و غذا به صورت آزادانه در اختیار پرندگان قرار گرفت. میانگین مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، وزن و بازده روزانه تولید تخم مرغ در سه بازه زمانی شامل 35 روز اول، 35 روز دوم و کل دوره محاسبه شد. در پایان دوره اول و دوم صفات کیفی تخم مرغ شامل واحد هاو، شاخص زرده، رنگ زرده، کیفیت و استحکام پوسته مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی پاسخ ایمنی پرندگان، تزریق گلبول های قرمز گوسفندی در دو زمان به فاصله 10 روز انجام و 6 روز پس از تزریق اول و 12 روز پس از تزریق دوم نمونه برداری از خون صورت گرفت. عیار آنتی بادی خون در هر دو مرحله و شمار تفکیکی گلبول های سفید و درصد آلبومین و گلوبولین در مرحله دوم مورد ارزیابی واقع شد. در پایان آزمایش بافت مخاطی ژژنوم و وزن نسبی ارگان های مختلف بدن بررسی گردید. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که کاهش پروتئین خام و افزایش ترئونین جیره غذایی در سطوح مورد آزمون، از لحاظ آماری تغییر معنی داری در میانگین مصرف خوراک روزانه، درصد تولید تخم مرغ، بازده روزانه تولید تخم مرغ، ضریب تبدیل خوراک، واحد هاو، شاخص زرده و کیفیت پوسته در هیچ یک از بازه های زمانی ایجاد ننمود. تغییرات وزن بدن گروه های مختلف در انتهای دوره یکسان بود. همچنین تفاوت معنی داری بین تیمار ها از لحاظ شمارش گلبول های سفید خون، پاسخ ایمنی اولیه، بافت شناسی ژژنوم و وزن نسبی کبد و طحال مشاهده نشد. این در حالی بود که کاهش 10 درصدی پروتئین خام سبب کاهش وزن تخم مرغ در هر سه بازه زمانی (05/0 p<) و افزایش رنگ زرده تخم مرغ در پایان دوره (05/0 p<) گردید. به علاوه افزایش 20 درصدی ترئونین جیره غذایی نسبت به سطح توصیه شده، باعث افزایش معنی دار عیار آنتی بادی علیه گلبول های قرمز گوسفندی در پاسخ ایمنی ثانویه (05/0 p<) و نیز افزایش درصد گلوبولین، کاهش درصد آلبومین و کاهش نسبت آلبومین به گلوبولین در پلاسمای خون (05/0 p<) شد. هم چنین اثر متقابل سطوح مختلف پروتئین و ترئونین در پاسخ ایمنی ثانویه معنی دار بود (05/0 p<). هم زمان با افزایش میزان ترئونین جیره، وزن نسبی پانکرآس نیز افزایش یافت (05/0 p<). به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کاهش پروتئین جیره در سطوح مورد آزمایش و در مدت زمان 70 روز تأثیر منفی بر عملکرد تولیدی، صفات کیفی تخم مرغ و پاسخ های ایمنی مرغان تخم گذار نداشته ولی برای دست یابی به بالاترین عملکرد سیستم ایمنی به سطوح بیش تری از ترئونین نسبت به سطح توصیه شده نیاز است.